διαχρώμαι

διαχρῶμαι (-άομαι) (αποθ.) (AM)

αρχ.-μσν.

(με αιτ.) θανατώνω, φονεύω

αρχ.

1. μεταχειρίζομαι συνεχώς, συνήθως

2. λέω την αλήθεια

3. (σπάν. στους Αττ.) «λιμῷ ὅσαπερ ὄψῳ διαχρῶμαι» — μεταχειρίζομαι την πείνα σαν καρύκευμα

4. (σε παθητικές καταστάσεις) συναντώ, υποφέρω

5. μεταχειρίζομαι, καταναλώνω, καταστρέφω, φονεύω

6. μέσ. φθείρομαι, εξαντλούμαι

7. δίδομαι ως δάνειο («κατά διακοσίας δὲ καὶ τριακοσίας ὁμοῡ τι τάλαντον διακεχρωμένον», Δημ.)

3. ενεργ. αποκαλύπτω με χρησμό.